We besluiten een mooie bergwandeling te maken naar Roberts Point waar we volgens de folders een prachtig uitzicht over de FJ-gletsjer hebben. Er staat wel bij voor dat het voor geoefende bergwandelaars is maar dat zijn we tenslotte.
Tegen 12-en gaan we omhoog en krijgen gelukkig eerst nog een lift - van een engels echtpaar in een grote camper - naar de parkeerplaats aan de voet van de gletsjer. Dat scheelt toch weer een dik half uur.
Volgens het bordje bij de ingang is het een 5-en-een-half-uur heen-en-terug tocht. Met in ons achterhoofd eerdere tochten waarbij dit een overdrijving van ca. 20% is denken we in 4 uur terug te zijn. Hoe fout! Het is bijna 6 uur en erg zwaar. We volgen min of meer de route van het water over beekbeddingen en steile rotspaadjes. We hoeven nog niet net in de touwen. Omhoog is redelijk zwaar en kost aardig wat zweetdruppels. Als we ons om een uur of drie op het platform hijsen is het uitzicht inderdaad indrukwekkend. De gletsjer, de bergen, een Kea (soort van wilde papagaai) die gaat zitten poseren. Fantastisch en de tocht meer dan waard. Boven zijn ook nog een paar Canadezen (Nova Scotia) en daarmee nog een gezellig gesprek gevoerd. Maar dan terug! Ik wil er niet te veel over uitweiden maar we zijn alledrie een paar keer flink onderuit gegaan over de glibberige stenen en ik heb zelfs een keer op een mijn rug glijdend een paar meter overgeslagen (moet je ook niet meer doen als je 57 bent). Als we om kwartoverzes dan ook weer de parkeerplaats oplopen durven we geeneens meer op een lift te hopen want we zitten onder de modder (aan de buitenkant) en de binnenkant is bij mij tenminste behoorlijk beurs.
We lopen dan terug naar het dorp (nog drie kwartier) en ploffen neer bij de camper. Eerst schoenen uit en dan een biertje dan douchen en daarna op tuk!!