Bij aankomst in Auckland op 4 november zagen we op tv dat de toeristische rondleidingen sinds die dag weer hervat werden. Op de camping hing de nieuwe folder. Met een dubbeldekker 2 en een half uur door Christchurch en de buitenwijken.
We gaan op pad richting VVV, maar die bevindt zich in de 'red zone' het afgesloten gedeelte, wat zowat het halve centrum is. Dus boeken we telefonisch. Om 13 uur vertrekt de bus, het is nu 11 uur.
In het centrum is het erg druk, mensen staan in een lange rij te wachten, het blijkt dat men dit weekend voor het eerst mag kijken op Cathedral Square, eens het kloppende hart van Christchurch. De aardbeving was op 22 februari, 9 maanden geleden.
Om daar te komen moet men tussen hekken twee straten doorlopen. Er mogen maximaal 300 mensen tegelijk. Er wordt geteld. Er staan borden dat het op eigen risico is en dat men paspoort bij zich moet hebben, ook is er nazorg geregeld voor wie daar behoefte aan heeft.
Ik wil wel kijken, Ingeborg en Wolter niet. Ingeborg vindt het heel moeilijk om te zien, is er anders bij betrokken, de ellende staat als het ware nog op haar netvlies. En Wolter wil geen ellende van anderen bekijken.
En dan zie je afgesloten straten, kapotte winkelpanden, de een wat minder dan de ander, de kathedraal, de toren eraf, ramen kapot, een volwassen man staat te huilen, ik word zelf ook emotioneel en dan besef je pas een beetje wat een impact dit heeft op iedereen.
Ik maak wel foto's, en heb respect voor de mensen hier hoe ze de boel weer op de rails krijgen na de enorme chaos.
We drinken wat in een soort barak (zeecontainer) dat als cafetaria fungeert, en bespreken wat we ervaren.
Tot 13 uur toch nog even lopen. We zien nog meer beschadigde gebouwen.
En dan de rondleiding: met 6 man zitten we in de dubbeldekker ( Wolter is niet mee) We krijgen weer een boel historie te horen, best interessant, zien mooie gebouwen en buurten, we stoppen een paar keer om buiten foto's te maken, en we krijgen ook bijzonderheden te horen over de aardbeving, maar ook over de wederopbouw.
Als we om kwart voor vier uit de bus stappen komt onze Tulp aanrijden, we stappen in en rijden naar Kaikoura, ongeveer 2 uur rijden. Daar willen we morgen gaan whalewatchen, en als ik alle reisverslagen goed heb gelezen, wordt er altijd wel een walvis gespot, en ook veel dolfijnen, zeehonden en veel vogels. Ik heb er zin in.