In de ban van de Ring tour Wellington

Vandaag erg vroeg op. Ingeborg en ik (Wolter) nemen de bus van 7-uur naar de stad om een tour te maken langs een aantal filmlocaties van 'In de ban van de Ring' (hier natuurlijk bekent onder de naam 'Lord of the Ring' of kortweg LotR. In een bont gezelschap van een Canadees, 7 Amerikanen en een Deense gaan we op stap met Randall die ons langs de locaties zal voeren. Peter Jackson de regisseur van de film is een 'Wellingtonian' en dat zullen we weten ook! We beginnen in een park waar de eerste opnames zijn gemaakt en waar de Hobbits Frodo, Sam, Pepijn en Merijn voor de eerste keer worden geconfronteerd met de Ringgeesten die op zoek zijn naar de Ring. (Op een van de foto's zie je een door deelnemers van het Reisgezelschap nagespeelde scène waarbij Ingeborg de Ringgeest is en twee Amerikanen het paard spelen). Verder worden we gevoerd langs de locaties waar alles in Breeg is opgenomen, de vlakte van Helmsdiepte en Minas Trith, Rivendell, de tuin van Isengard en de Anduin rivier (Hutt river hier vlakbij de camping) en de locatie waar het gezelschap in de boten van de Vrouwe Galadriël vertrekt. Hoewel Peter Jackson op vele locaties op zowel het Noordereiland als het Zuidereiland heeft gefilmd is er hier in Wellington een hele filmindustrie ontstaan rond animatie en miniaturisatie met modellen van allerlei materiaal van klei tot plastic en ander kunststoffen. Dus hebben we een soort van promotie video gezien van de Weta-studio's waar alle animaties en miniaturisaties van alle 3 de delen zijn gedaan. Naast de LotR-scene's hebben ze daar ook veel werk gehad aan andere fantasy films zoals Avatar, Eragon, TinTin (oftewel Kuifje) en nog zo wat. Ze zijn nu druk bezig met 'De Hobbit' waarvan de opnames momenteel bezig zijn.
Randall onze chauffeur en gids maakt er een leuke tocht van met een 'afternoon tea' bij Rivendell met thee, koffie en muffins en een lunch in een restaurantje onderweg. Toch apart hoe je van de echte wereld ineens in Middenaarde bent! Met wat rekwisieten gaat dat nog makkelijker. Op een van de foto's zie je Ingeborg dan ook als elf uitgedost (let op de oortjes) voor de Legolasboom met 'Prik' het zwaard van Frodo. Ondanks het matige weer toch een prachtige dag gehad. We zijn pas rond halfzes 's middags terug in de stad waar we Ineke weer opzoeken en een hapje gaan eten bij het Speights Ale House in Petone (Ingeborg werkt bij Speights Ale House in Hamilton vandaar).
We lopen daarna terug naar de camping maar dat is toch verder dan we dachten (meer dan een uur gelopen) dus de biertjes heb ik er in ieder geval weer afgelopen.

Cultureel Wellington (Ineke)

En die loopt al om 6.15 uur af; ze nemen de bus van 7 uur. Ik draai me nog even om, het is koud en bewolkt.
Om 9.30 uur wil ik vertrekken maar waar is de autosleutel? Zoeken en niet vinden, dan Wolter maar bellen, maar waar is de telefoon? Goed opgeborgen maar waar? Zoeken dus, het duurt even maar daar is ie. Al een sms-je van Wolter, de sleutel zit in zijn broekzak. Dan maar de Tulp van binnenuit afsluiten, makkelijk gezegd met drie stoelen voorin, maar met wat gymnastische toeren lukte het uiteindelijk.
Als ik naar de bus loop begint het te miezeren, maar in het centrum aangekomen is het droog. Eerst maar de St. Paul's Cathedral bekijken, schijnt heel mooi van binnen te zijn, is in 1866 gebouwd met veel inheemse houtsoorten. Het is een kleine kerk, er wordt net een huwelijk ingezegend en de kerk is even niet toegankelijk voor toeristen.
Dan maar direct naar het museum want het regent weer en het waait.
Het Te Papa Tongarewa National museum is erg groot, telt 5 verdiepingen, Er is veel te zien en te leren over de Nieuw Zeelandse natuur, de cultuur, de Maori's, kolonisten en hedendaagse bewoners. Er zijn veel filmpjes te zien. Ook is het een kindvriendelijk museum. En de toegang is gratis. Ik ben er vijf en een half uur zoet en heb nog niet alles gezien, maar om zes uur komen Ingeborg en Wolter terug.
Zij hebben een leuke dag gehad ondanks de regen. We hebben honger, stappen in de bus die er net aankomt en stappen in Petone een voorstadje van Wellington weer uit en eten in het Speight's Ale House, zo'n beetje hetzelfde ingericht als die in Hamilton waar Ingeborg werkt. Zij maakt een paar foto's.
Als we klaar met eten zijn moeten we nog drie kwartier wachten en besluiten maar te lopen, gaan helaas een keer linksaf ipv rechtsaf en lopen gigantisch om, na anderhalf uur wandelen belanden we in het donker weer op de camping. Ondanks de lange wandeling was het een hele geslaagde dag!

Wellington (eerste dag)

Blauwe lucht, zon, dus rustig buiten ontbijten, en dan met de bus naar het centrum, een ritje van 40 minuten. Eerst de plaatselijke VVV opzoeken, daar drinken we een bakkie en Wolter boekt een Lord of the Ring-toer voor morgen met Ingeborg, en besluiten we wat te doen in de stad. Eerst het Civic square om de hoek, een gezellig futuristisch vormgegeven plein met stalen palmen en een bal van zilveren veren in de lucht. Het is een evenementenplein, waar ook voorstellingen worden gegeven. Occupy Wellington is present, iemand met een spandoek waarop ze iedereen een heel fijne dag wenst vandaag op 11 november en daarnaast een man die psalm 23 voordraagt. Veel mensen op het gras en de muurtjes genietend van de zon. Gezellig sfeertje dus.
We gaan met de kabeltram omhoog naar Kelburn, een ritje van 7 minuten. Een prachtig uitzicht over de stad en de haven, tevens het begin van de wandeling door de Botanische tuin, met prachtige bomen, struiken en bloemen, Dat wordt fotograferen! We gaan ook het Observatorium in en bekijken een voorstelling achterover in heerlijk relaxte stoelen, want alles wordt op de koepel geprojecteerd. We zien oa de maanlanding en andere ruimteprojecten, en we leren de sterrenhemel van het zuidelijk halfrond herkennen. (oa Zuiderkruis)
Onderaan de heuvel is de grote rozentuin, nog niet alles is uit, maar al wel genoeg om veel bezoekers te trekken. Ook enkele bruidsparen laten zich hier op de foto zetten, onder het genot van een glaasje champagne.
Via het kerkhof van de eerste kolonisten komen we weer in de stad. We zien het parlementsgebouw, the Beehive of te wel de bijenkorf vanwege de vorm.
In het centrum aangekomen een broodje bij de Subway gegeten, altijd lekker. Ingeborg gaat langs een reisbureau om haar ticket naar Australië om te zetten en koopt later een paar nieuwe wandelschoenen, de oude zijn behoorlijk versleten. En dan weer terug naar de camping.
We hebben Nieuw Zeelandse buren en raken aan de praat, oa over de overtocht naar het zuidereiland: zij gaan morgenochtend, ja dat lukte ons niet met reserveren, Wolter heeft gisteravond via internet geboekt en de eerstvolgende 3 dagen stond alleen de tocht van 20.00 uur open, ja jammer, maar toch maar voor zaterdagavond geboekt, de terugtocht dan maar eerder boeken. Maar volgens onze buurman is1 telefoontje voldoende om de reis om te zetten naar een dagtocht. Dat dan maar proberen en ja hoor geen enkel probleem, zondag om 14.00 uur wordt het. Geweldig buurman, bedankt voor de goede tip.
's Avonds toch nog buiten gegeten, was wel wat fris.
Op tijd naar bed omdat de wekker vroeg afloopt voor Wolter en Ingeborg.

Wellington (Wolter)

De stad bekeken en heel veel plantjes en varens gezien. Ineke zal de rest wel vertellen. Morgen gaan Ingeborg en ik een Lord of the Rings tour doen.

Naar Wellington

Als we opstaan regent het niet meer (na een hele nacht van pijpestelen). We verslapen ons echter en rijden pas na tienen van de camping. We besluiten nog even bij het skigebied van Mt Ruapehu te kijken. Daar vinden we nog wat sneeuwvelden en doen een bakkie om de reisplannen verder te bepalen. Terwijl we daar mee bezig zijn komt een van de lokale berggidsen naar ons toe om ons te adviseren. Dat is nou zo leuk hier in Nieuw Zeeland. Iedereen is erg behulpzaam en vindt het fantastisch om toeristen van dienst te zijn. Na de koffie gaan we zuidwaarts richting Wanganui aan de westkust. We bekijken daar het gitzwarte strand van Castle Cliff. En we zien de Tasmanzee.Op het strand liggen heel wat boomstammen en takken. De Wanganuirivier mondt hier vlakbij in zee uit, vandaar. Het blijft echter maar regenen (en waaien) dus we besluiten maar door te rijden naar Wellington. Daar zijn we nu aangekomen en gaan hier morgen de stad in. We zijn van plan overmorgen de veerboot naar het Zuider Eiland te nemen. Iedere camping (waar we tot nu geweest zijn) heeft een 'openbare' keuken en eetgelegenheid. Dat is echt ideaal want je kunt er 's avonds ook blijven 'hangen'. Vooral voor tentkampeerders is het een fantastische voorziening. We zitten nu weer in ons campertje om de diverse reisblogs bij te werken. Als je de verhalen vanuit een ander perspectief wilt meemaken dan kun je de blog van Ingeborg bekijken op www.ingeborgdownunder.nl. (Ingeborg heeft het koud dus we hebben ff het kacheltje aan gehad)

Doemberg/Mt Doom

Vanmorgen al vroeg op. De zon schijnt [nog] en we besluiten om in plaats van de Tongariro Crossing een andere route te lopen die op het oog wat korter is maar kansen tot uitbreiding biedt als het weer het toelaat. We lopen eerst naar de Taranaki waterval, volgens de bordjes een wandeling van één uur. Ingeborg gaat mee en als we bij de waterval aankomen is het weer nog steeds goed en besluiten we nog verder te gaan naar de 'Tama lakes'. Ingeborg heeft wat last van haar keel en besluit terug te gaan naar de camping (ook al omdat we geen brood maar alleen wat notenrepen bij ons hebben). We lopen helemaal door naar ‘Upper Lake Tama' waar we een fantastisch uitzicht hebben op Mount Ngauruhoe een 2290 meter hoge vulkaan die ook als de Doemberg (of Mount Doom) heeft gefigureerd in de verfilming van 'In de ban van de Ring'. We ontmoeten daar een berggids die de dag van z'n leven heeft omdat hij 7 duitse meisjes bij zich heeft. Hij vertelde ons wat meer of hoe het daar ging bij de opnamen voor de film. De vlakte vlak achter het gedeelte waar we op uitkeken was ook gebruikt voor een gedeelte van de Mordor scenes. Ook bevestigde hij ons dat we de juiste keuze hadden gemaakt om niet de Tongariro Crossing te lopen vanwege de koude stormachtige winden en de verwachte regenbuien. (Hij had dezelfde afweging gemaakt). Uiteindelijk had de tocht die we aan het lopen waren een lengte van dik 17 kilometer dus ook nog een behoorlijk end dus.
Als we rond vieren weer terug zijn gaan we nog even in het 'Visitors Center' naar binnen. Ik besluit om toch maar het boek over de filmlocatie te kopen en Ineke wil nog wat rondneuzen en koopt een boekje over de Nieuw Zeelandse vogels.

On the road again (van Rotorua naar Tongariro National Park) door Ineke

Nog even een toelichting op gistermiddag: toen we terugkwamen van Te Puia ging Wolter bepakt en bezakt met de gehaalde boodschappen naar de camping terug (lekker koud biertje drinken) en Ingeborg en ik zijn doorgelopen naar het `Rotorua Museum of art and history´. Het was vroeger een kuuroord waar modderbaden gegeven werden. Daar zijn we zomaar twee uur binnengeweest, een film gezien over de uitbarsting van de vulkaan Tarawera, onze stoelen gingen heftig heen en weer vergezeld van lichtflitsen en een hoop lawaai. Ook was er een interessante tentoonstelling over de historie van de Maori's uit dit gebied.

Nog even een snelle douche voor we vertrekken. Sta je in je blote koude niksje naar de douchekraan te zoeken.... Die is er niet! Na grondige inspectie blijkt er een klein schuifje onder de doucheknop te zitten. Nou ja....

Bij het opstaan is het zwaar bewolkt, maar als we vertrekken om 10 uur breekt de zon door. Wel waait het flink en ons Tulpje schudt zo nu en dan flink onder het rijden.
We rijden nog steeds door geothermisch gebied. Langs de weg bloeit veel brem, prachtig geel. Onderweg willen we de Hukawaterval bekijken, maar nemen de verkeerde afslag, de weg houdt op bij een koffietentje, er lopen daar ook een paar alpacka's vrij rond. Eerst maar een koppie bakkie doen en even later wandelen we weer langs stoom die uit de grond komt en zien we opgedroogde modderpoelen.
Eenmaal in de auto besluiten we om gewoon maar door te rijden. We laten de watervallen voor wat ze zijn, er zullen er vast nog meer te zien zijn de komende tijd.

Bij Lake Taupo aangekomen zien we aan de overkant de eerste besneeuwde berg. Prachtig.
Dit grote kratermeer is prachtig blauw met schuimkopjes op het water, maar we gaan maar niet picknicken aan de oever vanwege die harde wind. We rijden tot Turangi langs het meer.
We zijn al een eind op weg en het park staat al aangegeven op de borden als Wolter zegt dat de tank al aardig leeg begint te raken. O jee, toch maar 15 kilometer terug want in de nationale parken zijn geen tankstations. Daar moeten we in het vervolg op tijd aan denken.
De bewolking komt weer opzetten.
Om 16.45 uur komen we aan in Whakapapa Village, De camping is snel gevonden.
We checken in en vragen naar het weer voor morgen want we willen de Tongariro Crossing lopen (volgens de boeken de mooiste dagwandeling van Nieuw Zeeland) met vulkanen, kraters en mooi gekleurde meren en een lengte van 19 en een half kilometer dus ongeveer 8 uur lopen.
Helaas, wel droog in de vroege ochtend maar dan regen en de hele dag stormachtige (zeer koude) wind! Dat is flink balen, ik heb mij er op verheugd. Helaas. Nu miezert het al maar even later klaart het op en Wolter en ik verkennen het 'dorp'. Een VVV, een koffiebar, een Chateau (een duur hotel) en nog een hotel en een paar huizen, that's all, maar nu zien we wel een paar prachtige bergen opdoemen uit de bewolking, met sneeuw. Een ervan is Mount Ruapehu. Het begint te miezeren en later op de avond regent het flink.

Op het moment heb ik een punthoofd, want elke dag stoot ik mijn hoofd wel een keer en behoorlijk! Bij het naar binnengaan van onze Tulp. Waarom ik als enige?

Links rijden

Vooraf dacht ik dat het links rijden wel zou meevallen. Ik had immers al vaker in Engeland links gereden en dat ging toch prima. Wat ik echter niet heb beseft is dat dat toen in mijn eigen auto was en dat alle besturingsdingen op de juiste gewone plaats zaten. Hier rij ik echter in een auto met:

• het stuur rechts
• de versnellingspook links (en 1 en 3 zitten heeeeel dicht naast elkaar) en met links is mijn motoriek nog niet zo soepel (het knarst dus nog wel eens)
• de pedalen zitten (gelukkig) wel in dezelfde volgorde als thuis
• richtingaanwijzer zit aan de rechterkant van het stuur
• plus dat als ik in onze eigen camper rij ik niet hoef te schakelen want dat is een automaat (en dat zit toch ergens tussen je oren waardoor ik regelmatig tot de ontdekking kom dat ik nog moet terugschakelen terwijl het al bijna te laat is en de motor op het punt staat af te slaan en ik dan snel moet schakelen en mijn rechterhand de pook zoekt en dan ... is het al te laat)

Het gebeurt dus ook regelmatig dat ik in plaats van richting aan te geven de ruitenwisser van de achterruit aanzet (bij het naar rechts gaan) of de ruitenwissers voor aanzet bij een bocht naar links. Daarentegen zet ik de richtingaanwijzer aan als ik bij regen even de ruitenwisser wil aanzetten. Ik begrijp nu weer wat een eerste rijles voor gevoel geeft. Je moet weer nadenken!
Een bocht naar rechts hier is dan bijvoorbeeld een heel gedoe! Tot nu toe is het maar één keer een beetje fout gegaan. Het was ook zo plotseling. Ik reed lekker (uiterst links) op Fenton Road hier in Rotorua en de dames lazen kaart om de camping te zoeken. Opeens kwam het commando 'je moet hier naar rechts'. Dat was dus vrij plotseling en toen moest ik opeens 2 banen naar rechts om voor te sorteren voor rechtsaf, het hele scala aan handelingen verrichten (dus terugschakelen met linkerhand, niet de ruitenwissers aanzetten maar de richting aanwijzer etc. etc. ) maar door een snelle opmerking van Ingeborg (pa ik denk dat je naar de andere kant moet) en de paniekerige blik van de automobiliste waar ik recht op aan reed deden me op tijd besluiten om maar naar links uit te wijken.
Maar het gaat steeds beter!